WIE WE ZIJN

Dit is ons verhaal

Juli 2022 : 

Wij zijn een kerngezin uit Lauwe :
Papa Christophe Deveugle 
Mama Tiene Ingels  
Dochter Laure Deveugle ( °2007 )
Dochter Jana Deveugle ( ° 2009 )  

Via Cin ( werkrelatie Christophe) kwamen we in contact met haar project ( Kyodel ) in haar geboorteland Uganda. Zij heeft ons warm gemaakt om haar geboorteland te bezoeken. We planden samen onze zomerreis voor 2022.  Voor haar project hadden we 25 kg schrijfgerief verzamelt. We werden door Cin, haar familie en haar team heel warm onthaald. Cin levert daar heel mooi werk ( bouwen van een vakschool voor jongens en meisjes van + 12 jaar) We zullen haar dan ook altijd blijven steunen.   
 

WHO WE ARE

This is our story

We are a  family from Lauwe :
Papa Christophe Deveugle  
Mama Tiene Ingels  
Daughter Laure Deveugle ( ° 2007 )
Daughter Jana Deveugle ( ° 2009 )

Via Cin (working relationship Christophe) we came into contact with her project ( Kyodel ) in her native Uganda. She encouraged us to visit her homeland. Together we planned our summer trip for 2022. We had collected 25 kg of writing materials for her project. We received a very warm welcome from Cin, her family and her team. Cin does a very nice job there (building a vocational school for boys and girls aged + 12). We will therefore always support her.

Ontmoeting Mr Pineapple = Ananïas 

Onze klimvrienden Koen en Lieve hoorden van onze reisplannen en adviseerden ons om ook eens langs te gaan bij Ananïas. Een warm persoon die zij enkele jaren terug leerden kennen toen hun dochter Sanne stage deed in Uganda.  

Ook bij Ananïas werden we warm onthaald. Hij toonde ons de prachtige omgeving waar hij woont : Lake Bunyonyi en de vele eilanden. We bezochten zijn kleuterschooltje van toen nog ongeveer 30 kleuters. Met de centen dat hij verdiend via toerisme met zijn bootje, probeert hij een kleuterschooltje uit de grond te stampen  aan Lake Bunyonyi. Hij maakt daar een kleuterschool omdat de kleuters anders 2 uren moeten peddelen over het meer vooraleer ze naar school kunnen. Zelf heeft hij dit ook moeten doen als kind. We mochten samen met juf Evalyne de kleuters activiteiten aanbieden. Ik voelde mij enorm schuldig dat we niets mee hadden voor hen. We beleefden toch een supermooie dag. We leerden de kinderen 1, 2, 3 zebra ( want piano kennen ze niet) . Laure en Jana gaven voorbereidende schrijfoefeningen . 

Meeting Mr Pineapple = Ananias

Our climbing friends Koen and Lieve heard about our travel plans and advised us to also visit Ananïas. A warm person they met a few years ago when their daughter Sanne did an internship in Uganda.

We were also warmly welcomed by Ananïas. He showed us the beautiful area where he lives : Lake Bunyonyi and the many islands. We visited his kindergarten of about 30 toddlers at the time. With the money he earns through tourism with his boat, he tries to set up a kindergarten on Lake Bunyonyi. He makes a kindergarten there because otherwise the toddlers would have to paddle for 2 hours on the lake before they can go to school. He had to do this himself as a child. We were allowed to offer activities to the toddlers together with teacher Evalyne. I felt extremely guilty that we had nothing to offer them. Nevertheless we still had a wonderful day. We taught the children 1, 2, 3 zebra (because they don't know a piano). Laure and Jana gave preparatory writing exercises.

April 2023 : 

Benefiet zaterdag 22 april ' 23

Wat ik tijdens onze reis zag, heeft mij diep geraakt. Kinderen hebben geen eten, geen kleren, geen educatief materiaal, … dat staat in groot contrast met wat ik elke dag zie tijdens mijn werk in België. Onze kleuterklassen prullen over van het materiaal. Wat niet wil zeggen dat er in België geen zorgen zijn. In mijn werk in MFC ZB wordt ik elke dag geconfronteerd met kinderen die geen gewone ontwikkeling hebben, met kinderen met extra zorgen, extra noden, met ouders met verdriet, met ouders die hulp en ondersteuning nodig hebben .. Maar hier in België hebben we een aanbod, hebben we mogelijkheden, krijgt elk kind kansen , kan elk kind ontwikkelen op zijn niveau, volgens zijn mogelijkheden … maar in Uganda zijn er veel kinderen zonder kansen, zonder toekomst, …

Tijdens onze reis had ik wel 1000 plannen hoe ik het land zou hervormen , veranderen of wat ik allemaal zou aanpakken … Ik heb tijdens deze reis heel weinig geslapen …
Uiteindelijk was mijn besluit : je kan deze mensen , dat land, het best helpen door ze zelf de mogelijkheden te geven , dus onderwijs lijkt mij het belangrijkste. Vandaar de keuze om een benefiet te organiseren waarvan de opbrengst gebruikt wordt om onderwijs mogelijk te maken voor de kinderen aan het Lake Bunyonyi in Uganda. Het contact met Ananïas was zo hartverwarmend dat we besloten hem een beetje te helpen met zijn project .

De opbrengst van deze avond wordt rechtstreeks via Ananïas geïnvesteerd in zijn kleuterschooltje. De houten klaslokaaltjes met aarden vloer,  dienen eerst omgebouwd te worden naar stenen klasjes. De regering wil enkel nog stenen schoolgebouwen steunen omdat houten klasjes niet bestand zijn tegen het regenseizoen. Ananïas stuurde mij onlangs enkele foto's waarop hij trots toonde al stenen zelf aan het maken en aan het bakken te zijn. We hopen nog een beetje centjes over te hebben voor educatief materiaal of voedsel. Want momenteel heeft hij al meer dan 60 kleuters waardoor hij beetje eten te kort komt. 

Benefit Evening  Saterday 22 april ' 23  

What I saw during our trip touched me deeply. Children have no food, no clothes, no educational material, … that is in stark contrast to what I see every day during my work in Belgium. Our kindergarten classes are left over from the material. Which is not to say that there are no concerns in Belgium. In my work in MFC ZB I am confronted every day with children who do not have normal development, with children with extra care, with extra needs, with parents who are grieving, with parents who need help and support.. But here in Belgium we have a wide range of resources, we have possibilities, every child gets opportunities, every child can develop at his level, according to his possibilities … but in Uganda there are many children without opportunities, without a future, …

During our trip I had 1000 plans on how I would reform the country, change it or what I would tackle… I slept very little during this trip…
In the end my decision was: you can best help these people, that country, by helping them to give the possibilities themselves, so education seems the most important to me. Hence the choice to organize a benefit, of which the proceeds will be used to make education possible for the children at Lake Bunyonyi in Uganda. The contact with Ananïas was so heart-warming that we decided to help him a little with his project.

The proceeds of this evening will be invested directly through Ananïas in his kindergarten. The wooden classrooms with an dirt floor must first be converted to stone classrooms. The government only wants to support stone school buildings because wooden classrooms cannot withstand the rainy season. Ananïas recently sent me some photos in which he proudly showed that he is already making and baking stones himself. We hope to have some money left for educational materials or food. Because at the moment he already has more than 60 toddlers, which means he is short of food.

 DANK JE WEL

Dank je wel aan iedereen aanwezig op ons benefiet .

Dank je wel aan alle vrije bijdragen. 

In het bijzonder aan mijn werk MFC Zonnebloem voor de mooie financiële steun.                                                                                                                                                                                             

Dank je wel aan alle vrijwillige helpers bij de voorbereidingen en bij het feest zelf .  

Dank je wel aan Spunk voor aperoconcert. 

Dank je wel  aan  'tzinkt voor de muzikale bijdrage, warme sfeer en de nieuwe vriendschappen . 

Dank je wel aan iedereen voor de steun .

Ten slotte ...

Ananïas vroeg mij onlangs waarom ik dit deed voor hem?
Ik gaf hem het volgende antwoord : Jij hebt mij het mooiste cadeau gegeven dat er is. Je leerde mij om gelukkig te zijn met wat je hebt en de zaken die je ongelukkig maken, leren zelf aan te pakken. Door deze ervaring deze zomer leerde ik te relativeren en besef ik dat ik elke dag gelukkig ben. Het minste dat ik kan doen, is dan toch iets terug doen.

Dank je wel aan iedereen die ons daarbij steunt. 

Finally...

Ananïas recently asked me why I did this for him?

I gave him the following answer: You have given me the most beautiful gift there is. You taught me to be happy with what you have and learn to deal with the things that make you unhappy. This experience this summer taught me to put things into perspective and realize that I am happy every day. The least I can do is give something back.

Thank you to everyone who supports us in this.

WAT NU?

Steun onze missie
WHAT NOW? Support our mission